અંતરશત્રુ

Posted in કાવ્યો by saryu on July 10th, 2007

અંતરશત્રુ

ART04જે   સમયે   આવે    અશાંતિ   ને  ક્રોધ
હર સમય માનુ  કોઇ નાખે અવરોધ

સંકુચિત દ્રષ્ટિ    શબ્દ-કાંટાની    વાડ
વિચલિત ને વ્યાકુળ વટ કરતાં લઢ્વાડ

મારા સ્વજનસંગી અનેક  વિધ રિજવે
તૃષ્ણ મન પળભરમાં અકારણ પજવે

આ   ખેંચ્યુ    તે માગ્યું    દીધું  ને   લીધું
અંતે અમી અંતર હો   એટલુ જ   પીધું

સંતની  જો  શાંતિ   ને  કરી   લે  વિચાર
મહીં  છુપ્યા શત્રુઓ આવતા બહાર

બ્રહ્માની    સૃષ્ટિ     હશે    સુંદર     સુલેખ
મારી     મનઃસૃષ્ટિની    સર્જક    હું   એક
—————
painting by Dilip Parikh

| Comments off

મુક્તકો

Posted in કાવ્યો by saryu on June 14th, 2007

(૧)
અન્યના બાંધેલા માળખામાં કવિતા પૂરવી ગમતી નથી                          3
અમે તો ડોલન શૈલીના અનુરાગી દલપત છંદબંધી ગમતી નથી

(૨)
અરે! મન ઝંખેલુ દેશથી પરદેશ ક્યારે જઈશ!
માડી, હું તો ત્રણ વરસમાં પછો આવી જઈશ                                        19
વર્ષો પછી,
ગયા  ગોવિંદ  ગોકુળ  છોડી    માયાનગરી   મહીશ
હાં, ફરી ન આવ્યા, માને મનાવી એ જ દિલાસો દઈશ

(૩)
ઇશ્વર આપે અમે ન લઈએ,                                        27
માનવ માંગે અમે ન દઈએ.
સપનાના સોદાગર તોયે
સર્વ સમેટી રહીયે.
‘મારું મારું’ કરતાં કરતાં જીવન જીવી જઈએ.

(૪)
અગણિત અણજાણ્યા મનખા ના બોલે,ના અટકે              26
જો જાણીતો જાનમ ના બોલે ના અટકે,તો ખટકે
ચિત્તના   ચકડોળે  એ  અવળો   થઈ    અટકે
ને   રુદિયાની   ચાદરમાં    ચીટ્ટી  સો   ચટકે

(૫)
ચિત્તની ચંચળતા
મનની ભાગદોડ
અતૂટ શાંત કોલાહલ

(૬)
કાવ્યોમાં ભાવભીની લાગણીનુ નર્તન                        dance
સત્ય શિવમ ચેતનાનુ નૃત્યોમાં દર્શન

(૭)
હે સુજન! ના  હારતોરા, એક  ફૂલથી  પણ   ચાલશે,
નહીં  ગુણગાન  દંભીના,  ભીની નજર  એક ચાલશે,
ગુરુના  આશ  વચનો  ના,  આદેશ  વચનો  ચાલશે,
રે ઇશ્! ના વર્ષો, બસ એક પળ નિકટ તવ ચાલશે.

(8)
હું સાધુ જેવો, મારી જરુરત અમથી આટલી                            20
ચાલ્યો પ્રવાસે ત્યારે જાણ્યુ,
મારી પાળી પળોજણ કેટલી!

(૯)
વતનમાં જ્યારે કે’તા કે, “ભાવનગરના મહેતા”,
વતનવાસીઓ ઘણુંય સમજે,જરાક અમથું કહેતા.
પણ પરવતનના પરલોકી ના કેમે કાંઇ સમજતા,
થાકી હું તો  બહુ સમજાવી પરિચય દેતા દેતા.

(૧૦)
સાધકનુ દિવ્યજીવન સાધનાને અર્પણ                sitar
ફલશ્રૂતિ અહમ્ આશ પ્રણવને સમર્પણ

(૧૧)
સમયના વ્હેણ સાથે, આપણો વિશ્વાસ વધશે,
દયા ને સ્નેહ દેતા, આપણામા પ્રેમ વધશે,
સતત એક જ રટણ કરતા, અભ્યાસ વધશે,
કરો જો પાંચ ભેગા જણ, હવે વિખવાદ વધશે!

(૧૨)
કર્મ  કરૂં   અધિકારથી,  નિષ્કામી  કર્મ  ઉમંગ.              9
તૃપ્ત અખંડ અનંતથી,  નિર્મળ  નરવો  સંગ.

(૧૩)   મૃત્યુ
સર્વનો  અંત
બંધ થયેલી કીતાબ
સર્વ તર્કનો અંત
સર્વ  ઈચ્છાઓનો અંત
મૌન  અને  શાંતિ.

(૧૪)          નિદ્રા
અવળચંડી  ઉંઘ ! કટાણે  ઉડી  જાય,                   ૧૮
વણનોતરી  આવશે,  બોલાવું  નાસી  જાય.

| Comments off

કેમ પામું?

Posted in કાવ્યો by saryu on June 7th, 2007

IMG_7813

                        કેમ પામું?

ખાનગી આ ખાસિયત માનવીની જાત
  ના પામે   ઇચ્છેલુ,   સમજાવુ  વાત

” પ્રેમ નથી આપતા માન નથી આપતા”
માંગશે ને ઝૂરશે ને કરશે કકળાટ

પણ, આપવાનુ આવશે તો કરશે કચવાટ
જે વાંચ્છે   તે  આપે   તો   સુંદર   ભવવાટ

કરતા   ફરિયાદ    રુંધિ    અંતરનુ    વ્હાલ
અપૂર્ણની   આજ   ક્યમ   પૂર્ણ  બને   કાલ!

ભૂલી ન જાવ ભલા  દિલથી   જે   વાવેલું
આવી એ આજ મળે  જીવતરમાં  આપેલું
                    —————–
painting by Dilip Parikh

 

 

દીકરી

Posted in કાવ્યો by saryu on June 2nd, 2007

151

 

 

 IMG_7885
સરયૂ-સંગીતા                                                                                

 

 

 

 

 

સંગીતા-સુફીયા
                                                                                   
                                                                                                                                                 

                                         દીકરી                                                 

મા દીકરીના  મનના   સહેજે પાકા   તાણાંવાણાં
 હ્રદય તારથી ચાદર ગુંથી પ્રેમ તણા પરમાણાં

દીકરીના  સૌ ભાવ  નવેલા  માને  આવી  પંહોચે
દીકરીને  દિલ  આંસુ   ઝરતા માને જઈ  ભીંજાવે

જીવન નૈયા દીકરી કેરી  જાય  અહીંતહીં ભટકી
તો    સાથે  સાથે   મા  તણાયે     કાંઠે   ઉભી  ઉભી

જ્યારે  દીકરી    હૈયુ     ઝુમે   આનંદ   હેલી   નાચે
તો માનુ  યે મન  ઘેલું  ઘેલું   વિના કારણે  નાચે

માતા  કેરા ત્યાગ  સમર્પણ,  કદર કરે અવિનાશી
 આશિષ  વર્ષણ, ફૂલ  પ્રસાદી  પૂત્રી  પ્યારી  આપી
 
              ——–

રિદ્ધિ-સિદ્ધિ

Posted in કાવ્યો by saryu on May 15th, 2007

ચિત્રઃ દિલીપ પરીખ


   રિદ્ધિ – સિદ્ધિ
મનના    માહોલમાં    આવે   જો   શુદ્ધિ
કામ  ક્રોધ   મોહ  પર  આવે  તો  સિદ્ધિ

બંધનને   મોક્ષનું     કારણ    છે    બુદ્ધિ
યોગના    હલેસા     યમોની    વિશુદ્ધિ

જન્મો જન્માંતરની     નિર્મિત   સૂનિધિ
 જડમૂળથી   જાયે  ના   દુર્ગુણ    દુર્બુદ્ધિ 

ઉત્તરોત્તર   મનવામાં     શાંતિની  વૃદ્ધિ
સત્કર્મે      ધોવાયે     અંતર      અશુદ્ધિ

ગણના  ગણપતિ  સાથ રિદ્ધિ ને સિદ્ધિ
જનના   કલ્યાણ  અર્થ   સંપન્ન સમૃદ્ધિ

—–

 

 

| Comments off

મૂંઝવણ

Posted in કાવ્યો by saryu on May 15th, 2007

P331

મૂંઝવણ

સખી! કેમ કરી જાણું આ મોહનની મોરલી
કે  ઠાલી કોઇ  વાવરતી વાંસળી!
સખી! કેમ કરી જાણું આ  સર્વોત્તમ  સાધુ
કે  મારા સમ  કોઇ  જિજ્ઞાસુ!
સખી! કેમ કરી જાણું આ ઇશ્વરના કૃપા કુરુ
કે  મનને  મનાવેલ   ઠગ ગુરુ!
સખી! કેમ કરી જાણું, સ્વીકારું આ  શમણું
કે   આગળ  પંથે  કોઇ  શરણું!
સખી! કેમ કરી જાણું આ મારગ છે સાચો
કે ભટકું હું મારગ લઈ ખોટો!

આદિ  કોઈ  કાળમાં  કૃષ્ણ  અને બુદ્ધા,
આ કાળે ક્યાં, જે  મીટાવે  મમ ક્ષુદ્ધા!
ભક્તિ ને શાંતિ  બે  સર્વ   પળે  શોધ્યા,
કોણ હાથ ઝાલી  લઈ  જાશે અયોધ્યા
!

માફી

Posted in કાવ્યો by saryu on May 2nd, 2007

       માફી
    (સાંધામાં પણ સાંધો છે
    ને એમા મારે વાંધો છે)

માનવના ભેજાની, કંઇ અવળી સવળી ફાંટો
મારી સર સીધ્ધી વાતોની, વાળે જોને ગાંઠો

  અરે! અમે બોલીયા ,” ભલે પધાર્યા”
  તો એ સમજે , ” જાઓ પરબાર્યા”
 અરે! જો બોલું, ” હવે ક્યારે મળશો?”
  તો એ સમજે, ” હવે ક્યારે ટળશો?”

“તમે આ બોલેલા સંધ્યા ટાણે,
 તમે તે બોલેલા જમવા ટાણે”

  મારા ભોળા દિલને ના ભરમાવો,
   આંટીઘુંટીએ કાં ચકરાવો!
     માગું માફી કઈ બાબતમાં,
      ખામી રહી ગઈ ક્યાં સ્વાગતમાં?

 કાંઈ નહી, લ્યો માફી માગું
માફીની  પણ માફી  માગું
 ગર્વ કરો તમ જીત ગણાશે
  ને મારે હૈયે  ટાઢક વળશે
——-

| Comments off

અજંપાનો તાગ

Posted in કાવ્યો by saryu on April 24th, 2007

અજંપાનો તાગ

સર સર આ   સરતા    સમયની   પરછાંય
સરળ સહજ આરસી પર આવી પથરાય
       ઉરમાં અજંપાનો ભાર
         કેમ આવે અજંપાનો તાગ?

ગૂંથ્યું   મેં   આવરણ   મદમાતો    અજ્ઞાની
કામ ક્રોધ લોભ મોહ લાદે છે મહામાની
        ઉતારી  ફેંકો   આ   આવરણ
         તો   આવે અજંપાનો તાગ

ક્લેશપૂણૅ   કરકામણ  દુરાચારી   હિંસાનુ
દ્વેષપૂણૅ દિલ લેતા સાધન આ જીવ્હાનુ
       ભક્તોના ભાવ ના દુભાવો
      તો   આવે અજંપાનો તાગ

અંતરને   ઓળખુ  ને  વિદ્યાને   વાગોળું
ભણી ગણી શાસ્ત્રો ને જીવનમાં ઓગાળું
  વાંચેલું   આજ   જીવી   જાણું
                 તો   આવે અજંપાનો તાગ               
    ———–
      તાગ=અંદાજ,માપ

| Comments off

સંતાનને— Let Go—

Posted in કાવ્યો by saryu on April 23rd, 2007

994179-R1-13-13_014

સંતાનને 

ભાવભર્યા    પ્રેમ   મધુ   ગીતે  ઉછેર્યાં
સંસારી   સુખચેન  સુવિધા  વર્ષાવ્યા
હે
તાળે   પ્રેમાળે    કામળે    લપેટ્યા
હૈયાની હુંફમાં હિલોળા, ઓ બાળ મારા

મીઠાં અમ મમતાના કુમળાં આસ્વાદને
વળતરમાં   આનંદે    ભરીયા   આવાસને
હાસ્યે અમ દિલને   બહેલાવ્યા અશેષને
હૈયાની હુંફમાં હિલોળા,  ઓ બાળ મારા!

પણ આવી છે આજ ઘડી શીખવાની ત્યજવાની
આગળ એ ક્યાંય ગયા, નવજીવન નવ સાથી
પાછળ તું વલખા કાં મારે ઓ જીવ મારા?
આંસુના તોરણ  ને   ઉંના   નિશ્વાસ   પછી
મન મનન મંથન ને ઉરના ઉજાસ પછી

આપુ છું,  મુક્તિ આજ તારા  નવજીવનમાં
આપુ છું,  મુક્તિ મારી  આશાના   બંધનમાં
આપુ છું, આંસુ સાથ ખુશી મારા નયનોમાં
સાચા આ સ્નેહની કસોટી,ઓ બાળ મારા

તું જ્યારે ચાહે, છે ખુલ્લુ આ દ્વાર મારુ
આવે  તો   વારુ,  ના  આવે   ઓવારૂં  .

                          ———                          

Let Go—

We raised you with love and tenderness.
We gave you  all  the worldly happiness
We surrounded you with all the kindness
You responded and returned all that gentleness

 But now I have to learn to let go
I finally emerge,
From the interlude of the emotional  blackmail 
And tears of my wounded heart’s wail

So my child,
 I set you free to your own universe
I set you free from my bondage of desires
I set you free with a happy tear in my eyes

Forever,
Open my heart and open my door
I’m happy you come, discern you don’t

 

| Comments off

વાસના

Posted in કાવ્યો by saryu on April 18th, 2007

 

lastscan

                                                                            

વાસના

આજ  જોઉં  વિસ્તરતો  વાસનાનો વડલો
જ્યાંવાવ્યો’તો નાજુક ને નાનોશો છોડવો

અણસમજુ    અજ્ઞાની   માળી   મેં  રોકેલા
રંગીલા પાન   એણે     મમતાથી  પોષેલા
અજાગ્રૃત    આસ્થામાં     કૂંપળો    રે   ફૂટી
                ને વિસ્તરતો વાસનાનો વડલો—

એક પાન ખરતું   ત્યાં દસ નવા   વિકસે
ઉંડા   એ   મૂળીયા   પથ્થરમાંય   વિલસે
જનમ   અંતર ,     અનંત    કર્મ    પડીયો
             ને વિસ્તરતો વાસનાનો વડલો—

બહુ રે  મોડું   થયુ ને   વસમો    આભાસ
જીવ   મારો     રુંધાયે    વડલાની    પાસ
ભટકું  હું!     દોડું   હું!         સંતોની   પાસ
              કેમ રોકું આ વાસનાનો વડલો?—
 
 જ્યાં    વાવ્યો’તો    નાજુક    નમ  છોડવો
ત્યાં     ઘેઘૂર    આ    વાસનાનો      વડલો
          ————–

| Comments off

« Previous Page« Previous entries « Previous Page · Next Page » Next entries »Next Page »

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.