જાણી ન જાય
જાણી ન જાય
મને સૌ જાણે પણ કોઈ મને જાણી ન જાય,
વરદ વાણીના વખાણ, ભાવ જાણી ન જાય,
જૂઠાની જાનમાં નાચગાન થાય,
પછવાડે લેણ દેણ માવતર મૂંઝાય.
રૂપાળુ અંગરખું મોભે હરખાય,
ફાટેલી ફેંટ રખે બ્હાર ન કળાય.
ઘોડે અસવાર એના તાણેલા તાસ
કાયર છે કંથ કોઈ ઓળખી ન જાય.
ચમક દમક ચૂંદડીઓ મોંઘી દેખાય,
મોઘમ એ વાત, મૂલ્ય જાણી ન જાય.
ત્યાગ ને વૈરાગ્યના પૂસ્તક વેચાય,
ભગવા એ ભેખમાં સ્વામિ પૂજાય.
કાંચન કામિની જ્યાં મધરાતે જાય,
દીવો બુજાય કોઈ જાણી ન જાય.
સુંદર આ આંગણ ને ચોખ્ખી પરસાળ,
પાછળની પોલને પિછાણી ન જાય.
વટ્ટની વાતુ ને વળી શોભા દમામ,
મ્હાંયલો મૂંઝાય કોઈ પામી ન જાય.
——–