કોઈ ચૂમી ગયું
નયન આંસુ લૂછીને ઊભી ઉંબર બહાર,
આજ આનંદ ને ઉત્સવ છે હૈયાના હાર.
બંધ અવની ને અંબરના ઊઘડતાદ્વાર,
અહો આશાના કિરણોનો આવ્યો ઉજાર.
બસ, દ્રષ્ટાની હાજરી છે, ચિંતા નથી.
કોઈ વાવડ વિચારની મહંતા નથી.
રીસ વ્યાકુળ આકાંક્ષાનું લાંગર નથી.
દિલ ડેલીમાં દર્દીલા દસ્તક નથી.પંખ પંખને હુલાવતો આ વાહર આવ્યો.
પર્ણ પર્ણને પળોટતો આ શ્રાવણ આવ્યો.
અંગ અંગને મલાવતો આ ફાગણ આવ્યો.
પંથ પંથને વળોટતો આ સાજન આવ્યો.
જરા સંકોરી વાટ, મહીં અંતર અજવાસ,
અષ્ટ કોઠા પ્રદિપ્ત, સુશોભે આવાસ.
જાગ્યો વિશ્વાસ, લઉં પુલકિત આ શ્વાસ,
અલક ચૂમી ગયું, એનો અંકિત આભાસ.
——