ગંગોત્રી-SARYU PARIKH

Anger

When ashes of anger smother the flame,
and the mind fumes within,
Imprudence covers all your senses
and conscience gets crushed with pain.

The beautiful world looks weird
And faith and trust are unknown
Self-pity rules emotions
to create unworthy commotions.

Anger is good if you are aware
and it does not control your senses
When your senses are holding the reins of anger
and the wisdom rides beside.
The fire of anger illumines the path of others
and spreads the peace within.

                         ———  Saryu Parikh

   Bhagavat Gita’s teaching.    Good anger=પુણ્યપ્રકોપ

પુણ્યપ્રકોપ

ક્રોધાગ્નિની ક્લાંતરાખ સમતલ બુધ્ધિને  ઢાંકે
કૃધ્ધ કર્મથી  અન્યજ  તેમજ  અંતરને  પ્રજાળે
પ્રકોપ પાગલ  રાજ કરે  ને સમજણને  પોઢાડે
પરજાયા  ને  અંગતને પણ,  ઉગ્ર આંચ  રંજાડે.

સુંદરત્તમ આ સૃષ્ટિ સારી ભગ્ન અસંગત ભાસે
શ્રધ્ધા નિષ્ટા  મુખ  ફેરવી અબુધ  થઈને  નાસે
લાગણીઓ  કકળતી બેસે  આત્મદયાની  આડે
ક્રોધાન્વિત  મનઆંધી  કાળા  કર્મો  કરવા  પ્રેરે

ક્રોધ બને સુમાર્ગી સાચો જાગૃત જીવની સાથે
વૃત્તિઓ  લે   રોષને  વશમાં   આવેશોને નાથે
પુણ્યપ્રકોપે  ઉજ્વલ  જ્વાલા  ઉર્જાને  જગાડે
પ્રજ્ઞાચક્ષુ   ખોલી    મારગ  અનેક્ના   ઉજાળે

અંગારા ના હસ્તક લઈએ જ્યોત કામમાં લઈએ
જે સૌનું કલ્યાણ કરે એ જવાળા જ્વલંત કરીએ

 ——–
ક્લાંત=બેચેન

comment by P.K.Davda…બહેન, કવિતામાં તમે ગીતાનો સંદેશ બહુ સરસ રીતે આપ્યો છે. ગીતામાં કહ્યું છે કે ઈન્દ્રીયસુખમાંથી મોહ જન્મે છે, મોહમાંથી ઈચ્છા. ઈચ્છામાંથી ક્રોધ જન્મે છે અને ક્રોધ બુધ્ધીને ભ્રમિત કરે છે, ભ્રમિત બુધ્ધી નાશને નોંતરે છે.”

પુત્ર અને પૌત્ર

 મારી આંખ્યુનું તેજ ને કલેજાનો ટૂકડો, મારી હસતી રેખાનો દોરનારો
માસુમ  ગોપાળ આજ  માધવ કહેવાયો  ને જગના  મેળામાં ખોવાયો

મીઠા  હાલરડા  ને  પગલીની  છાપ પર, સમય  સાવરણી જાય ફરતી
રાખવાને  ચાહું  હું  પાસે  પાસે  ને  દૂર  પંચમ  સોહિણી  ધ્યાન  હરતી

જાણે’કે  કોઈ  કરે  અવનવ  એંધાણ,  મેઘ  ખાંગા ને ઘેલા થઈ  ગાજે
તુલસી  ક્યારે  દીપ ઝીણો  લહેરાય, નયન  જાળીમાં ચમકારા  આજે

આત્મજ   આયો, તેની  આંગળીએ  જાયો, તાદ્દશ  પિતાનો  પડછાયો
હૈયામાં   હેતના  ઓઘ  ઊમટિયા,   પૌત્ર   આવીને   ગોદમાં  લપાયો

 થાપણ  આપી’તી  મારી  કોંખમાં  પ્રભુએ  તેને પૂંજી  ગણીને  મેં  રાખી,
મુદ્દલ  ને  વ્યાજ  મને આપ્યા ને સાથમાં  મોમાંગી બક્ષીસ પણ આપી.
——

અનુતાપ ને ઉપાલંભ

સપ્તપદીની  વેદી  ઝળહળ  તું  ત્યાં ફેરા ફરતો,
નવજીવનની વચન ઉક્તિઓ કો’ની સાથે કરતો.
સાક્ષી થઈને, અહીંયા બેસી, આપુ મૂંગા વચનો,
શબ્દહીન પડઘા હૈયાના,  કેમ નથી સાંભળતો?

હજીય  ગુંજે  દ્વાર ટકોરા, પ્રીત તણા ભણકારા,
હાથ હથેળી દિલ લાવેલો, સ્વપ્નાના અણસારા.
અરમાનોના અમી છાંટણાં, ક્ષુબ્ધ બની મેં ઠેલ્યાં,
જતો જોઈ ના રોક્યો પ્રેમે, અધરો મેં ના ખોલ્યા.

સાત  સાત  પગલાંઓ  સાથે  દૂર દૂર  તું  જાયે,
ભરી સભામાં આજે મારી રુહમાં ગહન સમાયે.
અડછડતી તુજ નજર ફરીને ક્ષણભર તો રોકાયે,
પસ્તાવાના  ખંજન પર  અંગત  ગંઠન  બંધાયે.

મંગલમય આ  મહેરામણમાં એકલવાયું  લાગે,
હીબકા  ભરતું  મનડું  મારું, તારી સંગત માંગે.

———

એક વખત દિલ હથેળીમાં લઈને આવેલા પ્રેમીને પાછો વાળેલો.
તેના લગ્નમાં શાક્ષી બની પસ્તાવો કરતી પ્રેમિકા.

અનુતાપ=પસ્તાવો  ઉપાલંભ=ફરિયાદ

નિર્મળતા

ઝંખનાના તેજમાં જાગેલું પંખીડું,
મમતાના માળામાં ક્યારે સપડાયું!
આશા પતંગાની આસપાસ ઉડતું,
ચંચળ ચતુર એવું ચિત્ત ભોળવાયું.

સાત્વિક આનંદ ને ઉલ્લાસે આવર્યું,
આંખોની આરતીની રોશનીમાં ઊજર્યું,
અસીમ અગોચર ને અંતર વિહારમાં
કિરણોની કોરપર ભોળું હિલોળ્યું

ભૂલથી એ વાદળના સાળુમાં ખોવાયું,
ઘેરા ઘુમરાવામાં અંધારે લોભાયું
લાલચના પાણીમાં ભાવે ભીંજાયું
પછી,ખારા સમંદરના પટમાં પટકાયું

જ્યારે એને સાંભર્યું કે ક્યાંથી એ આવ્યું’તું
ચાંચ મહીં ચાંચ અમી અન્ન કેવું ભાવ્યું’તું
નિઃસીમ આકાશે ફરી મુક્તિથી ઊડવાને
આતમ કમાન, મનો તીર, લક્ષ સંધાયું
——
નિર્મળ મન, સંસારના ગહેરા રંગોમાં હોંશેથી અટવાય, ભટકે.
અને ફરી જ્યારે એ નિર્મળ-બાળકમનને પ્રસ્થાપિત કરી શકે,
ત્યારે અંતરઆત્મા સાથે જોડાઇ મુક્તિનો અનુભવ કરી શકે.

મારી આહની અસર

તારા આપેલા વ્હાલા વચનને વરી
ને થઈ બાવરી

રૂપ રંગના ગુલાલમાં રોળી
તેં લીધી આવરી

મને ચૂસી મધુરી તેં મનભરી
રે છોડી અવાવરી

સ્નેહ ચહેરે કાલિમા છુપી’તી
હું બની સાંવરી

મધ્ય સૈરમાં છેતરી ઉતારી
એ સજા આકરી

મારી સેંથીમાંથી તારલી સરી
ને વીજ આંતરી

તારી હોડીમાં મારું એક આંસુ ખર્યું
ને નાવ ડૂબી આહ્‍થી
—–

પ્રેરણા
તું આવી, ને રૂહમાં સમાણી,
એક કમનીય કવિતા લખાણી.
મંત્રમુગ્ધ હું મુશાયરામાં બેઠી,
હું ઊઠું, તો કેમ ઊઠું?

નવા કાગળ કલમ મેં વસાવ્યાં,
એને મધુરા કવનથી સજાવ્યાં.
એ કોરા કાગળિયાની સ્યાહીને,
હું ભૂંસુ, તો કેમ ભૂંસુ?

મારા હૈયાના તારને હલાવી,
એમાં ગણગણતાં ગુંજન મિલાવી.
એ મનગમતાં ગોપિત ગાણાને,
હું વારું, તો કેમ વારું?

સમીર સ્પર્શ્યો ને ગુલમહોર મ્હોર્યો,
ઝુલો હાલ્યો ને પાલવડો લહેર્યો.
હવે જગને જઈ હું શું રે જણાવું,
હું બોલું, તો શું બોલું?

હું આગળ આગળ જાવું હાલી,
સાદ આવ્યોને ફરીને હું મ્હાલી.
સખા શબ્દોએ લાગણી પિછાણી,
હવે રૂઠું, તો કેમ રૂઠું?

——-
Inspiration-પ્રેરણા આવે અને કવિતા લખાઈ જાય, મનના મુશાયરામાં ખોવાઈ જવાય.પછી તેને રોકવાની કેમ અને કઈ રીતે તેની વિમાસણ. જેમકે પ્રેમમાં પડવું એ સહજ છે, તેના પર જોર નથી ચાલતું. તેમ સર્જન કાર્યને રોકવાનું જોર નથી ચાલતું. મીઠી રકજક ચાલે છે.
સર્જનનો આનંદ ફરી ફરીને સ્પર્શ કરી જાય છે.

ઊર્મિલ સંચાર

આવી એક ચિઠ્ઠી, મેં મોતીએ વધાવી,
લીટીના  લખાણે  મેં આરસી મઢાવી.
જત કાગળ  લઈ લખવાને બેઠી,
મારી  યાદોને  અક્ષરમાં  ગોઠવી.

ભોળી   અવનીને  સાગરની  રાહ,
લહેર  આવે, આવે ને   ફરી  જાય.
પરી મહેલમાં  એકલી હું બેઠી,
મારી  યાદોને  રેતીમાં ગોઠવી.

મારી   ધડકનને   પગરવની  જાણ,
નહીં  ઉથાપે  એ   મીઠેરી   આણ.
કૂંણા કાળજામાં હઠ લઈને બેઠી,
મારી યાદોને નયણામાં ગોઠવી.

    સૂના   સરવરમાં    ઊર્મિલ    સંચાર,
કાંઠે   કેસૂડાનો   ટીખળી   અણસાર.
ખર્યા   ફૂલોને    લઈને  હું  બેઠી,
મારી  યાદોને  વેણીમાં   ગોઠવી.

મારા  કેશ   તારા  હાથની   કુમાશ,
ઝીણી  આછેરી   ટીલડીની   આશ.
શુભ સ્વસ્તિક ને કંકુ  લઈ બેઠી,
મારી યાદોને આરતીમાં ગોઠવી.

——

વાદળાંને તોડી તોડી…

એક જ આકાશને આવરીને વાદળાં,
પાણી સમેટી સઘન એકતા સમેતમાં,
વાદળાં, તોડી તોડી કોણે છાવર્યાં?

અલબેલી અવનીની ખુલ્લી પરસાળમાં,
નિર્જળ લાચારીમાં વૃક્ષો વિમાસતાં,
અગન, ફોરા ફેંકી કોણે આંતર્યાં?

ઉત્સુક આશંક આશ ધડકે એંધાણમાં,
તામ્રપત્ર પાનપર મોઘમ લખાણમાં.
ઉર, અક્ષર અણીથી કોણે કોતર્યાં?

મારા તારાની આ મમતાની ભીંસમાં,
સ્પર્ધા સરસાઈમાં, વિણા વગાડવાં,
તાર, તોડી તોડી કોણે નોતર્યાં?

સરખા ચહેરાઓ મહીં સરખી સંવેદના,
કર્મોની લેણદેણ નૈતિક સ્વભાવમાં,
વચન, વેચી વેચી કોણે છેતર્યાં?
——-

આ કાવ્યમાં કુદરત તેમજ માનવીઓની ક્રુરતા વિષે સવાલ થાય છે. માણસની હત્યા કરે છે, પોતાના હોય તેને માટે રડે છે અને પારકા માટે હસે છે.
આવા મનોભાવની દુઃખકારી વાત છે.

Moist Petals-a poetic novel by Saryu Parikh AMAZON.Com

<click on the link below to read-novel Moist Petals. eBook,
Or to buy paper-book or borrow, contact, saryuparikh@yahoo.com   512-712-5170.  Amazon.com

Moist Petals    A Poetic Novel
by Saryu Parikh

Sumi was being pulled mercilessly in two directions. “My first obligation is to respect my father’s wishes and make him proud of me. But my soul is rebelling fiercely to break away from the confinement of their blind beliefs.”

She found herself as a winsome soul.
She learned the value of give and take.
The sprinkle of love spreads near and far.
She is ready to receive what permeate the hearts.

I am a person of few words. That is why my feelings flow in poetry and I get carried away, forgetting the prose or the explanation.

If a touch cannot electrify, a word cannot pacify.
A whisper can’t awaken; a look can’t touch the heart.
Then rely upon the sweet mundane;
and ring the bells to wake up the souls.

270 pages – $ 10.00 (paperback)
EBOOK – $ 2.99   Amazon.com

Editor’s Notes.1. One of the major strengths of this text is how surprisingly effective the radical message complements to the poetic/lyrical nature of the text—a technique, probably outside your intention to employ, that is simply unique and praiseworthy. When one must relay a message about nonconforming for all the right reasons, a poetic tone is rarely a medium used to relay it. It’s an irony at which no ordinary writer can easily succeed, and I believe you have.
2. It’s easy to infer you are a learned person. You are an insightful person who deserves to be heard. Your insights throughout your story are well put together, and you have the ability to convey your thoughts easily and fluidly. For that reason, your readers will remember this book and your name.
3. Another one of the factors that make this story unforgettable and unique, and which I found enjoyable, is the subtlety of the romance between Raju and Sumi. I found some of their dialogues moving and realistic, even if the hands of destiny did play a role in the progress of their relationship. The romantic factor is not over-the-top or melodramatic, despite it being a coming-of-age, unlike most of the mainstream young adult books these days. Congratulations.
————-
Comment: Thank you Saryuben, your email always puts a smile on my face. I am almost done with the book but prolonging it by reading slow as I’m in love with Sumi and Raju. I felt like I was there at all those places while reading it, amazing feeling. I know I will miss them once I finish this book. Sonal Desai.
———————–

comments by Shirley, a teacher, a classy lady, wrote…..I knew I would love the words written in Moist Petals, but didn’t realize the emotional connection I would experience while reading it. I had started it before a long trip abroad, but left it behind, for fear of losing it. When I returned, I savored the chapters, and took my time reading it. I had to pause and reflect upon my own life along the way. I wondered about how my own experiences would be perceived. I enjoyed the journey on searching my own soul as I finished the book this morning. I don’t know why your words touch me so much, but they do. Please continue to write and share your beautiful insight to others.
————

Subject: Book Review – Moist Petals.  author : Saryu Parikh
This is an unique and extraordinarily interesting story for several reasons like:
* rare insight into a woman’s lives in two different continents and society namely India and USA.
* Simple narratives of a growing girl’s world in  a small town –  Bhavnagar – Gujarat and later transformation to a new world while maintaining the common thread of love, compassion and positive attitude for life.
* The changing environment of a typical Hindu – Brahmin family in the post Independent India, the pain and struggle of breaking away from the old and adopting the new.
* Drive and courage to help others – especially   women from developing world in the new Western society  and fulfilling the quest for a meaningful life.

Written in a simple and sensitive way,  the book will be of much interest and value to both the Indian and American societies. The stories are juicy and touch the soul easily.  A must read.
Dr. Muni Mehta. Padmshree, a National award honoree. Vadodara – India chairman@glsbiotech.com
———–

Moist Petals-WORD      <<<<click and You are welcome to read my entire book here.

————–

ગુલાબી

    મારી   ભરત  ભરેલી  સાડી ફૂલ ગુલાબી
એના  રેશમ તારે  યાદો  મસ્ત  ગુલાબી
એ   પહેરી   પૌત્રી,  લાગે  ગુલ  દુલારી
તેની  સાથે  મુજને  સ્મરણોએ  ઝુલાવી

   એની  દરેક  સળની  સાથે  આશા  દોરી
એને   ટાંકે   ટાંકે   ટહુકે   કોયલ   મોરી
રે  પગની પાયલ   પ્રીતમ સંગત ઘેલી
ચાલી’તી  આગળ,  ભૂલી  સંગ  સહેલી

  એ   તીરછી   નજર્યું   લાગી’તી  સુન્‍હરી
હું  સોળ  કળાએ  ખીલી  હતી એ પહેરી
ઉન્મત  પાલવ ફરકે, હતી હવા હઠીલી
છાયલ  પહેરી  તે’દિ  બની હતી નવેલી

 પૂછે,  ક્યમ સંતાયે ચહેરે  સ્મિત પહેલી!
ના  બોલું,  મ્હાલું  અંતરની  રંગ   રેલી!

ગુલાબી

મારી ભરત ભરેલી સાડી ફૂલ ગુલાબી,
એના  રેશમ તારે યાદો મસ્ત ગુલાબી.
એની દરેક સળની  સાથે આશા  દોરી,
એને  ટાંકે   ટાંકે  મોહકતા   હીરકોરી.

રે પગની પાયલ  પ્રીતમ સંગત ઘેલી,
ચાલી’તી આગળ, ભુલી  સંગ  સહેલી.
એ નજર લહર  મન  લાગી’તી સુનેરી,
સોળ કળાએ  ખીલી  હતી એ  પહેરી.

ઉન્મત પાલવ  સરકે   હવા  હઠીલી,
છાયલ  પહેરી   હરખે   નાર   નવેલી.
સુરખી   સંતાયેલી,    સ્મિત   પહેલી,
ના  બોલું,  મ્હાલું,  અંતરની  રંગરેલી.

  આજ, સોડ તાણીને આહ્લાદક સુંવાળી,
હું  સૌમ્ય  સુકોમળ ખોળામાં  હૂંફાળી!
દીપ  જલાવી,   નવપુષ્પિત   શણગારી,
એ  જ  ચીરમાં,  ચિન્મય  ચિર  સમાણી.
——–

Comment by Dilip Parikh: The poem beautifully expresses delicate emotions and dreams of a young girl. We are all engaged in the pursuit of pleasure. Pleasure comes into being through four stages: perception, sensation, contact and desire to possess. Thought creates pleasure through desire and gives it continuity. To me, the “Sari” represents the external appearance of an individual and that creates “ego gratification”—how beautiful I look? There is nothing wrong about it. The problem is, we become dependent and that, sooner or later, brings frustration, sorrow, fear, and jealousy. When one lives in the present, thought doesn’t give continuity to pleasure. …The last 2 lines are the essence of the poem and make the poem special for me. The word “deep” seems to indicate self-knowledge and that comes with the tranquility of mind. Now there is no attachment, fear, or sorrow and there is freedom from the known. There is no fear of death and one is ready to merge with the universal consciousness–as Mira is ready to surrender to Krishna with all the joy.
———