ગંગોત્રી-SARYU PARIKH

તસ્વીરો

સાજા    નરવા   સંબંધોને    તસ્વીરોમાં   બાંધી    દઈને,
સુકાઈ  જાતા સ્નેહ ઝરણને ઝળઝળિયાં પીવરાવી લ્યો.

નાસી  જાતા બચપણને  આ રંગપત્તીમાં  ઝાલી  લઈને,
અસ્થીર  ક્ષણના  ઓળાઓને   સ્થીર કરી થંભાવી  લ્યો.

વિખરાતા સૌ  કુળ કબીલા, એક  કાચમાં વારી  લઈને,
ક્વચિત મળતું  માન વડીલને,ઝબકારાથી  નોંધી લ્યો.

હસતાં  ને  હેતાળ મહોરાં  અસલી પર લટકાવી  દઈને,
દીવાલોના દર્પણમાં વળી  ગત  ગામીને    જીવી   લ્યો.

ભલે  વિલાયુ સ્પંદન એનું, એ જ છબી છે  માણી લઈને,
યાદોની   ધુમ્મસમાં  ધુંધળા  ચહેરા  ફરી  પિછાણી લ્યો.

—————–

પ્રેમ અને મોહ

માનવનુ  મન અસીમ ઊર્જા, પ્રેમ  થકી  બલવાન
મંગલને   કંગાલ  બનાવે,  મોહ  મમત અભિમાન

પ્રેમ  હાસ્ય  જે  ત્રણને તારે,  કામ   ક્રોધ ને   લોભ
મોહ નજર જે  ત્રણને બાળે,  કર્મ   ધર્મ   સમભાવ

પ્રસન્નતાની  પરિમલ પ્રસરે  શુધ્ધ પ્રેમ અખિલેશ
વ્યર્થ  કર્મ  શુભભાવ  અભાવે, મોહ પાશમાં ક્લેશ

શીતલ  સરલ  સમાંતર એવો  પૂર્ણ ચન્દ્ર શો પ્રેમ
સ્વ  અર્થે   વધતો   ને   ઘટતો    અનુરાગી   પ્રમેય

સરયૂ    જલ્દી    જાણી   લે   તું  મોહ, પ્રેમનો,  ભેદ
પ્રેમભાવને    રુંધે    છે   એ    સ્વાર્થ   કવચને   છેદ
———–

My Life

The magnificent journey
of many medley moments,
Each preened pulse
has its own special comment.

 The loyal good relations
are my strength and treasure,
The wile vibrations 
always teach me a lesson.

 The pure precious feelings
when love flows freely,
Breaking lines of mines
and submerging serenely.

 Two worlds, a friendly arc, 
shares the words of deep delight.
The song of life, my grateful heart,
  simply follows the guiding light.
——–

Essence Of Eve

Dews of dawn on the whisper of verse,
Riding from moment to moment,
Merge and melt in the essence of eve.

Awake to rejoice at the light of the sun
And the wonderful verve of  life and love.

Awareness makes me forget the past
And kindles fiercely the hope in my heart.

The peaceful rhymes of my poetic life,
The imperial glory and boundless flight!

I write my lines in the simmering sand,
The ocean of  emotions exalting the land.
———–

બુચના ફૂલ

વહેલી  પરોઢ, કોઈ  જાણિતી  મ્હેક,
મારી યાદની પરાગને  જગાડતી;
વર્ષોની  પાર, ઝૂમી  ઓચિંતી  આજ,
અહો! માના આંગણની સુવાસથી!

પાપણ પરસાળમાં શોધે ચાર પાંદડી,
ધોળા  રે ફૂલ પીળી  ડાંડલી,
આઘા અતિતમાં  અવરી એક છોકરી
કે  જોઉં મને વેણી પરોવતી!

ઉષાની ઓઢણીની આછેરી હલચલથી,
ફૂલોની  થાપ  થથરાટથી,
જાગી હું આજ જાણે ઝીણાં ઝંકારથી,
ભીંજી પળભરમાં પમરાટથી!

પહેલા સુગંધ પછી પમરાતી પાંખડી,
મહેકાવે  યાદને  સુવાસથી,
ફૂલની પથારી પર નાજૂક હથેળીઓ,
સ્પર્શે   સરયૂને   કુમાશથી!
————-

ચિત્ત  શાંતિ

વાતા વંટોળના  મોઘમ  ઘુમરાવામાં,
એક  એક   પાંદડું  વીણું
રે  સખી!  એક  એક  પાંદડું  વીણું….
ચિત્તના  ચકરાવામાં, ઝડપી  આ  જાળામાં,
પૃથક  આ  પહેલીઆ  પીછાણું,
રે  સખી!  પૃથક  આ  પહેલીઆ  પીછાણું…..

વીત વીતને  વાગોળી  નમ્રતાથી  સમજાવું,
ક્ષમા મંત્ર  મનમાં  મમળાવું,
રે  સખી!  ક્ષમા  મંત્ર  મનમાં  મમળાવું…..
તારા  કે  મારા કો’   ખરતાં રુહિ  ફૂલોને,
ઓશીકું   આપી   સૂવરાવું,
રે  સખી!  ઓશીકું  આપી  સૂવરાવું…..

ચિત્તની  ચંચળતા છર, અંતરની  ભાગદોડ,
અચર   તર્પ    કોઠે   પ્રસરાવું,
રે  સખી!  અચર  તર્પ  કોઠે  પ્રસરાવું,
એક  એક  સપનાની  સંપૂરણ  દીપ શગ,
શાંત  મધુર   લયમાં  વહાવું ,
રે  સખી!  શાંત  મધુર  લયમાં  વહાવું….
———–
રુહિ=આંખનો ખૂણો,   તર્પ=સંતોષ

http://www.sabrasgujarati.com/822/

પૂર્વગ્રહ

અતીતના અંધારા  ઉજળી  આ  આજને,
ક્લેશોની  કાલિમા  લગાવે   છે  સાજને,
આ પળની  સરગમ  સૂણાવો
રે પ્યારે!  આ પળની  સરગમ  સૂણાવો..

બોલ્યા બે બોલ  ત્યાં   પૂર્વેના   કોલટા,
મનમાં  અંગાર  ભરી  દેતા એ સામટા,
આવ્યો  અષાઢ  તો  યે  વૈશાખી  વાયરા,
આવી  આવી ને અગન  દેતા, રે  પ્યારે!-આ  પળની..

મારા  અભિમાનને  હું પંપાળુ,  પસરાવું,
‘ હું ‘ને  જો  ઠેસ  લગે,  કટૂતાથી  કતરાવું,
સ્વને  સંભાળવા  લંબાવું  એક  હાથ,
ભૂલીને  પ્યારાના  હેતલ  હજાર  હાથ!–આ પળની..

પૂર્વગ્રહ,  પૂર્વકર્મ ,  રાખીને  પૂર્વમાં,
આ ક્ષણનો  સહજ  ભાવ  મ્હાણો  આણંદમાં,
અવસર  અટવાવો  ના  અવળા  આક્રંદમાં,
આહ્‌લાદક  સૂરો  રેલાવો , ઓ પ્યારે!–આ પળની..
———–

એકલા

મોટી     મીજબાની       દાદાને        આજ,
સગા    સહુ    આવ્યા  છે  જન્મદિન  કાજ.

દાદાનો      જન્મદિન     એંશીનો      આજ,
જો   જો   કો   વાતની    રહે    ના   કચાશ.

દાદી   ગયા   ત્યારથી,  દાદા   છે   એકલા,
બાળકોની  વચ્ચે   પણ  એ   સાવ  એકલા.

મોટી     ઉજાણી      ને     દાદાનુ     માન,
સૌ    જુએ     માને     છે    દાદા     મહાન.

દીકરી    વહુ   બેટા   મહેમાનોમાં   વ્યસ્ત,
સૌને     જમાડે     સૌ     સૌમાં    છે   મસ્ત.

દાદા  હળ્યા મળ્યા,  ને જોઈ વળ્યા તાળ,
એકલા    ઉભેલા    લઈ   ભારી   એ  થાળ!
—-

Alone

Big   celebration  for  Grandpa   today,
The kin have come for his birthday!

The  eightieth  year as grand as  can  be,
All is great, as well as can be.

Since Grandma  is gone,
Papa  feels  all alone.
In the midst of the mingle,
He wanders, so single.

A very big feast with glory and greets,
Everyone  thinks  that  it’s  a true treat.

The daughters and sons are very good hosts,
But forgetting Daadaa, who is weary and lost.

Grndpa did  meet his formal old mates,
Bored and tired,  for it was so late.
Standing alone, missing  his  life-mate,
Solitaire self,  like  his big empty plate.
————

અતિ

પ્યાર   પ્રેમનુ   મધુર  આ    બંધન  સંસારીને  બાંધે,
અતિપ્રેમના  પાશમાં  પરવશ  મોહમાં  બદલી  જાયે,
પ્રેમ થાપટ મારી બોલે, અતિ અતિને ત્યાગ,
રે માનવ! અતિ અતિને ત્યાગ.

યમ  આહાર વિહાર ને નિદ્રા , કૃષ્ણ ગાંવ લઈ જાયે,
અતિની   આગમાં   લપટાઈને   સ્વ  સર્વસ્વ  જલાવે,
સમતા થાપટ  મારી બોલે, અતિ અતિને ત્યાગ,
રે માનવ!  અતિ અતિને  ત્યાગ.

કર્મ  ધર્મ  જે   જીવન  ચક્કર  સહજ  ભાવ  ચલાવે,
અતિ કર્મ ને  અણસમજણમાં ફળને વિફળ બનાવે,
કેશવ થાપટ  મારી  બોલે, અતિ અતિને  ત્યાગ,
એ માનવ!  અતિ અતિને  ત્યાગ.
————

अति सदा वर्जयेत

प्यार  प्रेमका   मधुर   ये   बंधन   सब   संसारको   बांधे,
अतिप्रेमके   पाशमे    परवश   मोहमे   बदल   ये   जाये,
प्रेम ये थापट मारके बोले, अति अतिको त्याग,
रे मानव ! अति   अतिको   त्याग———

यम   आहार   विहार   व   निद्रा   कृष्ण   गांव   ले   जाये,
अतिकी  आगमे   लीपट   लीपटकर  अपने  आप जलाये,
समता थापट   मारके   बोले अति अतिको त्याग,
रे मानव !अति   अतिको  त्याग———-

कर्म   क्रिया जो  जीवन   चक्कर सहज भाव चलाये,
अतिकर्म   जो   अनजानेमे    फलको   विफल   बनाये,
केशव थापट मारके बोले अति अतिको त्याग,
रे मानव ! अति अतिको  त्याग———-

—————

આશાપંખી

પંખી   પાછળ   બાળક    દોડે     સાગરને    કીનારે,
હમણાં  પકડું,  હમણાં પકડું,  એહી   અનમ  સહારે.

આ  ના   મળીયું , પેલું   મળશે , આશે   કુદકા  મારે,
વણથંભ્યો   એ   હોંશ   હલેસે  ભવ  સાગર  ઓવારે.

આશા પંખી  ફરફર   ઉડે  મનચિત્ત   પર  મંડરાવે,
સોણે   સપણે  વલખાં  મારે  એક  પકડે એક છોડે.

પાંખ    પસારી    ઉપર    ઉડે    ઉમંગ   મોજા  સાથે,
ઝગમગતા   તારા  પર   જઇને   હળવેથી  હરખાયે.

આશા  છે   તો   જીવન  ગુજરે , અરમાનો  સંગાથે,
અદીઠ    દોરે   દિવસો   ગુંથે   આશા  મોતી  સાથે.
————-