ગંગોત્રી-SARYU PARIKH

દાન અને સ્વીકાર

સઘળી આંગળીઓ સરળ સાથે મળીને સુસ્નેહે નમીને હો  આપતી
વાળેલી મુઠ્ઠીઓ ખોલી  હથેળીઓ ભાવે આવી ને સ્વીકારતી
ત્યારે ઉદાત્ત કોઇ ઉરની ઉદારતા, પૂરણ પ્રભાસને દીપાવતી

હસતાં હસતાં કોઈ હૈયા લઈ હાથમાં, આવે રે દોડતાં દુવારમાં
આવરણ ખસેડીને, પાંખો ફેલાવીને, લઈને સમેટી લે બાથમાં
ખુશદિલ જો સંગ ઉડે સાથમાં, પરમ આનંદ પવન પાંખમાં

અર્પેલી અંજલી છંટાયે આભથી અવનીના પાલવની કોરમાં
ટીપા સ્વરુપે આ ટપકંતા પ્રેમને ચાતક ચૂમે રે તૃષારમાં
પાણીના પીગળેલા નાનેરા બુંદને, નિઃસીમ બનાવે વિસ્તારમાં

રવિરાજ  કિરણો જે વિશ્વને ઉજાળે, તે ચન્દ્ર પ્રતિબિંબથી વધાવે
મૈત્રીની શક્તિને સાક્ષી ગણીને ભરી અંક, સુર્ય તેજને વધારે
મિત્રે આપેલ એક મોંઘેરી ભેટને, અદભૂત આકારે ચિતરાવે

યથાક્રમ અંબરની ઉર્જા અખંડ રહે, દેન-લેન નર્તનથી ચેતન અનંત વહે
કદરદાન ગુણીજન જો તાંદુલના સ્વાદને, ક્રુષ્ણ બની ચાખે ચખાડે
સાદી શબરીના અજીઠાં એ બોર ગ્રહી, રામ અતિ દુર્લભ બનાવે

———
ગુણી સ્વીકારનાર, આપનારની મહત્તા વધારે છે.

Give-Receive

Smooth supple fingers rich, ready to give
Open your palm and warmly receive
Flows infinite energy, tranquil and free

Someone may come with the heart in hand
widespread wings and sway in a swing
Share a joyful journey, do listen and sing

Warm bright rays illumine the Universe
Like the sun to the moon, give ‘n take, be a friend
let the reflection glow to the infinite gleam

The celestial showers trickle down to earth
Venture to quench a long time thirst
Help pour even more to the infinite gift

The sound from beyond wakes all and one
The scattering tunes combine within one
Let the strings tantalize to an infinite tone

Giver is grander when a worthy receiver
Pearl is just water ’til the shell is a catcher
Keep giving, receiving, reviving to nurture
—————–

painting by Dilip Parikh      

સંમતિ લગ્ન

પસંદ પરમાણ એમ માએ કહ્યું
ને વળી કીધું કે પ્રેમ પછી આવશે
જઈ વેલી વિંટાઈ ગઈ વૃક્ષને

વચનો આપ્યા ને બન્યા જીવન સંગાથી
છાવરે છે વર્ષા ને વાતા વંટોળથી
પાંગરે રે કૂંપળ પ્રથમ પ્રેમથી

 સુકોમળ કમળપત્ર પોયણીના નેહની
સૌને અર્પે એ છાંયા સુસ્નેહની
ગહેરી ગંભીર મલય બેલડી

પાનખર ગઈ, ગઈ કેટલી વસંત પણ
 વિનીત વેલ વૃક્ષ સુમેળથી સમર્પણ
પર્ણ  પૂષ્પ  આનબાન અર્પણ

બેમાંથી એક બને વિશ્વાસે વ્હાલ વધે
ઉત્તરોત્તર અંતરપટ રમ્ય ૠજુ સુક્ષ્મ બને
સંમતિનો લગ્નદીપ પ્રણય લય પ્રસારે
           ———————-

painting by Dilip Parikh 

 હળ્ય હૂઝે

ધોળા દિયે’ય રોજ લાગે અંધારૂ
રે બેઠા’ર્યા ઘરમાં ઘલાઇને
ધોળેરી ધડકી પર હૉનેરી તડકો થ્યો
આજ હવે કાં’ક હળ્ય હૂઝે

ધરતી ડોલી ને જાણે મચીયું ધીંગાણું
રે લોક ઊંધું ઘાલીને દોડે
આડેધડ હાલીને ધરપત વળી
તં’યે  હળુ હળુ હરખુ  કાં’ક હૂઝે

તોફાની છોકરા રે રીડીયારમણ કરે
રાડ્યું પાડીને હું થાકી
નોખા ઓરડીયામાં લઈ જઈને પૂર્યાં
તં’યે હવે સાન ઠેકાણે આવી

ઉરમાં ઉધમાત અરે અમથો ઉકળાટ
મને ખિજવાટે અંધારા આવે
હૈડે મારે મીઠી ટાઢક વળે
જયેં ગરૂજી મોં હરખીં હમજાવે

       ———-
પહેલી કડીઓમાં મનની અજાગૃત અવસ્થા,  પછી સફળતા માટે દોડધામ, અસફળતાની નિરાશા, અંતે સમજણ

painting by Dilip Parikh                

 Fantasy                      

 Once upon a time, had a curious relation
Long love, hate, and choppy elation

 Gingerly, I said, “My feelings have been hurt”
He rendered me retort and took off, quite curt

 Hours and days on pins and needles
My heart and mind play a game of riddles

 When he calls, I’ll say, “ Honey I hurt”
He’ll show some grace, “ I’ll give you comfort”

The game goes on, at the phone I stare
My mind is greening as I play solitaire

 Sure, he shall give me details to do right
Generous as I am, will say, “Let’s not fight”

Fancy, funny game and my teasing, silly mind
Daydreaming heart drags following behind

Months and years, no roses no flame
My mind is laughing at my fantasy game

 Whatever did happen, meant for the best
Now mind is amused, heart happy he left

        ——-

અનુભૂતિ

કેવો લિસોટો આજ આભમાં?

હળવે જાગેલ દેવ સૂરજના સંચારે
આઘે લસરકો અવકાશમાં
કેવો લિસોટો આજ આભમાં!

સ્તબ્ધ આજ સૃષ્ટિની ભીની સફેદીમાં
સૂર્ય રથ  જલ્દી  વિહારમાં
એનો લિસોટો આજ આભમાં!

અવની ને અંબર શણગારે સવારને
સોનેરી દામણી લલાટમાં
એનો લિસોટો આજ આભમાં!

સૂર્યોદય લાલી લલનાને લજાવે
રે લપસે કાજળ પલક પાળમાં
એનો લિસોટો આજ આભમાં!

મુકુટધારીની પાસ બેઠાં ગણેશજી
રેખા દોરી હો પરિહાસમાં
એવો લિસોટો આજ આભમાં!

સરયૂ અનંતમાં હો રામજી રવૈયા
ને ક્ષણનો લસરકો હો ધ્યાનમાં
એવો લિસોટો આજ આભમાં!
      ———-

ચિત્રઃદિલીપ પરીખ

સમજાવું

માના આ મનવાને   ફરીને   બહુ    દિનથી બહેલાવું
સર્વબ્રહ્મ છે,   સર્વબ્રહ્મ છે,    કહી    કહીને     સમજાવું

સાધક જીવડો  તોય ફરી   જ્યમ મધમાખી મધુપુંજે
પરિવર્તન    ને     આવર્તનના    વર્તુળે    જઈ   ગુંજે

નવમાસ    એક  અંગ   બનાવી  ચેતન   ઝરે  જનેતા
પ્રથમ  પ્રાણ   પૂર્યાની   પીડા  આનંદ   અશ્રુ    કહેતાં

અહ્રનિશ   ને   એકધ્યાન  લઈ   પારેવા   પાલવમાં
આગળપાછળ   ઓતપ્રોત  એ પોષણ ને પાલનમાં

‘ના  મેલતો   ઘડી  ય  છેડો’,   હસીને   યાદ   કરે  છે
ખુશ  છે, આજે    ઘડી   મળે    તો   માને  સંભારે   છે

નવીડાળ   ને  નવાફૂલ,  અંહી વ્હાલપ વળ છૂટે ના
સમય  સાર  સંસાર મા  સમજે,  તોયે કળ વળે ના

મોહજાળ     મમતાની    ચાહે   મુક્તિના   અજવાળા
સહેજે  હો  સંયોગ  વિયોગ  ને  સમતાના  સરવાળા
———–
Solace

Oh! Tender trail of emotions, life always in motion
Console trifle narrow notions; learn desireless devotion

It was long ago inlay, he was sweet sunshine in rain
At his first blessed breath she gave a smile, even in pain

Immersed in caring and caress, hover to cover from duress
The ties were getting very tight, binding both with subtler might

Time flew, giving him worldly wings, a novel land new song to sing
Here Ma perched to reminisce,  feeling the hurt of his remiss

Soon she learns to just submerge within herself, dissolves the urge
Freely flows the stream of love and gives it all away to merge

Why so hard is it for Mom to slip away to let bygones?
Sure her love carreenly carved in her old’n weary bones.
———–

Till We Meet Again

I will hold back tears, wait not wane
And let them roll when I see him again

I know you shield him in your tender loving core
But how do I console my aching soul?

Every time I see the shadow of his face,
I jump out of myself to run and embrace

I hear dreamy sounds in the middle of the night
Will wonder and wish to hold him tight

I know, my loves!  Time will pass,
And we’ll melt again in each other’s arms

———————Kethan on a trip to Bangladesh with Daddy.11/09

સંભાળજો

મોકલુ હું આજ  સાથે મન કમળની પાંખડીને
જાય જોજન દૂર વ્હાલા!  વિરહ છે મુજ આંખડીને

આંસુ અટકે નયન ગોંખે રય જિગરના ટુકડાને
ફરી વહેશે, જ્યારે જોશે, મલકતા મધુ મુખડાને

જાણું છું કે જાળવે તું  જીવ કેરા  જતનથી
ક્યમ  મનાવું  મ્હાંયલાને  જે વિખૂટે અમ રતનથી

જોવું જોવું અંહી કહીં પરછાઈ એની પ્રતિક્ષણ
તનને છોડી દિલ રે દોડી જાય લેવા બાથમાં ક્ષણ

રાત્રી મધ્યે  સુણુ ભ્રામક રુદ્ધ આક્રંદ એનુ
અચરજ અને અભીપ્સાથી હાથમાં એને વીંટાળુ

સમય જાશે જટ વહી ને ભાવભરતી ભેળા થઈશુ
પીગળી જઇશુ પલક પાળે એક સંગમ બનીશુ
———–

સંબંધો

સહજ સાજ તૂટતા સંબંધોને તૂટવા દે
લાગણીની ગાંઠો સરી છુટે, તે છુટવા દે
ખેંચી તાણીને ફરી સાંધીને બાંધેલી
દંભી દોસ્તીની ઝાંય ઝાંખી, ભૂંસાવા દે

વહેતી નદી ને સદા તરતાં આ પાન જાય
બીજા ખરી, સાથ તરી, વહેણે વિખરાય જાય
બહુ રાખ્યે ના રે’ તો વહેતા રે મૂકજે
થાયે તે સારુ, કહી દિલથી વિસારજે

ભવની ગાડીમાં ચડે, અણજાણ્યા આવશે
પ્રેમ સહિત બેસાડી ભવભાતુ આપજે
સંગ સંગ થોડી સફર, ઉતરે ત્યાં અલવિદા
અભિગમના ઓરતાં ના રાખજે

સગપણના જાળામાં ગુંગળાવી ગુંગળાવી
મસ્તાના મોરને ના મારજે
પ્રીતભર્યા પલકોના મોતીને વીણી વીણી
પરવાના તારથી પરોવજે
            ————–
અભિગમ=મુલાકાત , પરવા=દરકાર 

બોલ સખી!

બાળપણાની સહિયર  હરદમ હેત પ્રીતની  હેલી
વિના  કારણે   આજે  બેઠી   સૂનમૂન  કેમ સહેલી!

અચરજ મારા મનમાં ચાલે અણઉકલી કો’ વાત!
અંતર   કરતાં,  મન  અંતરના,  અંતરાય આતાપ

બે કળીઓ ખીલતી દિલ ખોલી સંવેદનશીલ ડાળે
હસે  રડે   અમ   આંસુ   સાથે  સાથે   નયન    હિંડોળે

મારી યાદે  માતા જ્યારે  અતિશય  વ્યાકુળ  થાતી
તારે  ચહેરે   ત્યારે  એના   મનમાં   શાતા   વળતી

નાની  મોટી    ખટમીઠ્ઠી   પળપૂંજી   સિલક  મધુરી
દર્દ  ભરેલી   ગંભીર ગોષ્ઠિ  તુજ  વિણ રહે અધૂરી

તુટી  રહ્યો    જો  મૈત્રી  દોરો ,  દોડી  એને   ઝાલૂં
કે’, હળવે હળવે સરવા દઇ આવર્તન ગણી વિસારું?
———-

Must Have Done Something Good 

 A house on a hill and a window to the sky
In the blue of my eyes feel warm sunny sky

 Deep sleepy nights and bright dreamy days
Delightful dawns play a symphony of rays

 A fistful of colors thrown all around space
Raindrops do shine through the rainbow lace

 Wild flowers rally on the wonderland prairie
White wild posies do the dance with the fairy 

Most of  all, the good attitude
Lets me live at lovely latitude

 Holy hue humbles and hugs me in verse
 Have I done some good  to due deserve?