ગંગોત્રી-SARYU PARIKH

મને ખબર નથી

પ્રશ્નો પૂછીને બધું જાણું, થોડું લૂણ ઉમેરીને સુણાવું,
ખબરો સજાવીને લાવું, મને જાણ છે કહીને ફુલાવું.
હળવી હકીકતના ચક્રમાં, તમાશાના તેલને મિલાવી,
નિર્મળ એ નીરને ચુગલીની છાલકે ગહેરા રંગોથી ડહોળાવું.

કહો વાત શું હતી, શું થયું’તું? ઊડતી અફવા જે મળી’તી,
વાગી  શરણાઈ પછી  ઓચિંતી વાત ક્યમ ટળી’તી!
ધીમે કહેજો રે મારા કાનમાં જાણી મને પોતાની આપની,
પોરસાઈ મારે કહેવાય મને એ બધી બાતમી મળી હતી.

પણ, શાંતીના દુત સમા, નમણું હસીને તમે ના ભણી,
ને એટલું જ કીધું કે હું બેખબર હતી એ ખબરથી.
મતવાલી વાણીને દઈને નિરાંત કહે, બેસો મીઠેરા ભાવથી,
ખાલી સમયના પાને લખો સખી, સાદા શબ્દો ‘મને ખબર નથી’.
—–

મનુષ્ય સ્વભાવ, બીજાની વાતો જાણી પછી થોડું ઉમેરી ઘણા લોકોને કહે. એમને કોઈ સમજદાર અને શાંત વ્યક્તિ સાથે વાર્તાલાપ થાય ત્યારે કેવો જવાબ મળે છે. વિચારોના વમળાટ અને અસ્ખલિત વાણીને રોકતો નમ્રભાવ,
‘મને ખબર નથી’. આ વાક્ય પાછળ ઘણી શાંતિ દોરવાય છે. કારણ એ પછી આગળ ખાસ કોઈ ચર્ચા લાંબી ચાલી ન શકે.

પ્રતિભાવઃ Yes. ”mane khabar nathi” is a beautiful, very peaceful, and amicable conclusion. આનંદ રાવ.
——-

ખીલું ખીલું

 હતું  ગીત  કો અધૂરું  ઘર સૂનું સૂનું,
બધું  લાગતું  હતું  જરાક  જૂનું જૂનું.

 આજ દિલમાં ગાયે  કોઈ ધીમું ધીમું,
હાસ્ય હોઠમાં  છુપાવું  હું મીઠું  મીઠું.

 સખા, સુખડ સુવાસે મન ભીનું ભીનું,
ઝરે ઝાકળ ઝીણેરી તેને ઝીલું ઝીલું.

 ફરી હેતલ  હરિયાળીમાં લીલું લીલું,
એની નજરોનો આસવ હું પીઉં પીઉં.

  મારે નયણે સમાય આભ નીલું નીલું,
સ્નેહ  કોમળ  કળી  કહે ખીલું ખીલું.
——

              ટીએન કહેશે;

મારા ઓષ્ઠો હલે ને તારી આંખ સાંભળે,

મૃદુ મનના તરંગ અનુકંપ સાંભળે.

                                             મારા હ્રુદિયાના ભાવ, મારી આંગળીની વાત,                                                              

 મારી ભીતરમાં સપનાઓ સળવળે.

ભલે મૂક ને બધિર, રહી કુદરતની વાત,

 આજ સોણે સહારે ચાલી હું હરણ ફાળે.

————

   Tian might say…

Your lips are moving, that’s what I hear.
What is a whisper! . . . What are vibrations!
I never knew and may never know.

My heart and mind just talk, talk and talk.
And some of you listen, how wonderful it is!
My eyes give messages, please try to read them right,
I mostly see replies of pity and pretense.

I am quite perfect, because I can see and feel.
please try me out beyond my lacking abilities.
I’m a shining star, just partially covered in cloud,
Forget about the cloud and help me brightly shine.
——

My hearing- and speech-impaired student. I was her volunteer tutor for five years. She earned a degree in graphic design.

મૌનનો મહિમા

તીખા ને કડવા અધીરા એ વેણ,
તેજીલી ધાર પર કજીયાના કહેણ
વાળો તેમ વળશે જીવ્હા ને રેણ,
ગમતી ગંગાનાં મનગમતા વહેણ.

ઓછું બોલવાના અહોય અષ્ટ ગુણ,
સોચી સમજીને જાળવશે સમતુલ,
ભૂલો છૂપાયે ને સચવાયે મુલ,
માન સખી, ઓછું બોલ્યાંના અષ્ટગુણ.

સૌ કહેતા, ન બોલવામાં નવ ગુણ
શાંત સરોવર સમાવે અવગુણ.
વાત હો સાચી સ્થિર ચેતનાથી પૂર્ણ,
ન બોલવામાં ખરે લાગે નવ ગુણ.

મૌન સંગીત જે અંતરથી ઊગે ને,
વણબોલ્યે મંજુલ તરંગ સ્નેહ છલકે.
શાતા ને સાંત્વના લયબધ્ધ લહેકે,
અંતરમન મૌનના દસેદસ ગુણ.

ખરું મૌન મહાતમ જે મસ્તકમાં રાજે,
ઘટ ઘટમાં આનંદની ઘંટી બજાવે.
——–

એકાકાર

કોઈ રેશમ રાગિણી બજાવી,
મારા દિલના દામનને ભરી દે.
શીતળ સ્પંદન ચહેરાને સજાવે,
એવું તું એક સ્મિત કરી દે.

નયન ઉજ્વલ ને રોશની ઝબૂકે,
ગાલ ખંજનમાં મોરલો ટહૂકે,
મારું વામકુક્ષ ફૂલ સુ ફરૂકે,
એવી તું કોઈ વાત કહી દે.

ચપળ ચંદ્રમા ચૂપકીથી ચાલે,
હેત સ્પર્શી લે અવનીને ગાલે,
એ લાલી આ હથેળીઓ સંવારે,
એવું તું કોઈ ગીત લખી દે.

છબી મારી લઈ આવી ઓવારે,
મને ખોવાને નવલ નિરાકારે,
બનું બિંદુ તવ સિંધુમાં સમાવે,
એવો તું કોઈ મર્મ કહી દે.

અલગ અસ્તિત્વ એકમાં મિલાવે
એવી તું દિવ્ય કૃપા કરી દે.
—–

કળી બની કાંતા

મારાં પારણાનું આનંદ ઝરણ,
ચમક આંખ જાણે ઊષા કિરણ,
એનાં પાયલની ઘૂઘરી રણજણ,
વારી જાઉં તેની ભોળી સમજણ.

કળી કોમળ કસુંબલ રંગ,
તેનું ઓજસ ખીલેલ અંગઅંગ.
કળી ક્યારે બની ગઈ કાંતા!
આજ શોચે અચંભિત માતા.

બની કો’ના હૈયાનું અમૂલ ફૂલ!
બની કોના ગુંજનમાં મશગૂલ!
પવન પાંખે આરૂઢ, ચલી દૂર,
મુકી પ્યારની મહેકતી કસ્તુર.

આ પ્રાંગણ કે હોયે પરદેશ,
સ્નેહ સોહે જ્યમ સુરખી દિનેશ
ઝીણી ઝાંઝરીનો મંજુલ અંદેશ,
દિલે ચાંપી લઉં યાદનો સંદેશ.
—–

નાની બાળકી યુવતિ બની, પોતાના પ્રેમ સાથે ચાલી જાય છે–તે સમયે માતાના ભાવ.

 સોનેરી પાલખી

સોનેરી પાલખીમાં બેસી, સ્વર્ગની સફર કરી,
ઝાંખાં ઝરુખાની જાળી, આરતી નજર કરી.
લંબાવી હાથ  રૂડી ચાંદનીને લાવી નજદીક,
શુભ્ર નિર્મળ નક્ષત્રોનું તેજ, હરખે હસ્યા કરી.

મસ્ત ચારુશી ચાલ, પ્રસન્ન ભોળી  હિલચાલ,
ઘના વાદળ આવેને તોયે  સરતી  સુખપાલ.
એમ  સરસરાટ  જાયે, મુજ  જીવન  રફતાર,
ના  બંધન, ના ગાંઠ, સાજ  સંગત ઝપતાલ!

એક ધક્કો! ને જાગી, પલક જોઈ વળી  અંત,
દિલ ધ્રૂજે,  મન  થથરે, ક્ષણ  લાગે  અનંત.
ગતિ અવરોધી, આવી  ઊભી, ઝપકારે વીજ,
જાણે  પાંખો   થીજી  ગઈ, પટકાઈ  દિગંત….

આજ, નીલા  આકાશની  સુંદરતા યાદ  કરી,
સોનેરી પાલખી સજાવીશ, શ્વાસોમાં નાદ ભરી.
——–
સુખપાલ= પાલખી. નેમ=પવિત્ર
સરયૂ પરીખ
જીવનમાં સારા સમયનો આનંદ, જાગૃતિ સાથે, with awareness, અનુભવ્યો હોવાથી…

સરળ સરતાં જીવનમાં કોઈ ધક્કો લાગતાં, આઘાત અને નિરાશાની રૂકાવટ પછી પુનઃ ચેતનાનો સંચાર…

Flutter of Wings, a poetic novel: Novel Fiction
https://www.amazon.com/Flutter-Wings-poetic-novel-Fiction/dp/1544939256/ref=sr_1_2?s=books&ie=UTF8&qid=1491443348&sr=1-2&keywords=flutter+of+wings

comment.
Saryuben, 

 On “Flutter of wings” 

 Congratulations on getting your novel published! Precious few have had the courage to write on the challenges of environmental compliance of Hindu, Muslim and Houston. You have stayed in Houston and fully understood the homogeneous mixture of the society. And so, much of your subject was your own hard-won experience in the matter. Nevertheless, you must have done a wheelbarrow-full of research. I admire you. I guess this means we will be seeing more of you in the print media from now on. I say more power to you!

 All good wishes and regards,

Nitin Vyas

રંગ બદલતી

એના ચંપયી બદનની મહેક,
હઠ હુલામણા નામની લહેક,
તૃષ્ણ આંખ તેને જોતી રહી ને
એ લજામણી બનીને મલકી રહી.

એને જોઈ કરે કોયલ કુહુક,
કરે ઘાયલ નજરથી અચૂક,
અકળ અટવાતી જાયે રે ગૂંચ,
પવન હેલે હિલોળે હેરી રહી.

ગગન ઘેરાયે ઘેરો ઘુઘવાટ,
પ્રશ્ન પૂછે નયન તોરણ તલસાટ,
ચમક  ચહેરા પર રોકે  મલકાટ,
વણબોલે બોલ ઊર્મિ સરી રહી.

 શ્વેત, ફૂલ ગુલાબી પછી રાતી,
જેવી ખીલી રંગીલી મધુમાલતી;
એવી મારી પ્રિયત્તમા પ્યારી,
વિવિધ રંગોથી જીવન નિખારતી.

——