પરાવર્તન
Posted in કાવ્યો by saryu on August 1st, 2011 પરાવર્તન
એક કિશોરી કરતી ભૂલ
ખૂંચતી રહે જનમભર શૂલ
મા એને મંદિર લઈ જાતા
બાપુ મહત્ મુખી કહેવાતા
સહજ હતા સુખ ને સગવડતા
મોજ શોખ એને પરવડતા
અધ્યાપનમાં આગળ ભણતા
મુલાકાત થઈ હરતા ફરતા
યૌવન જોમ હ્રદયમાં છલકે
સપના ખુલી આંખમાં હલકે
ભોળુ મન લલચાવે વાતો
હિંદુ મુસ્લીમ વીસરી જાતો
ઉંમર ભેદ ને જૂઠી શર્તો
લેતી માત્રિ વિરોધી રસ્તો
નવો દેશ ને પતિ પાવરધો
પિંજરમાં એના વિતે વર્ષો
બાળ શિશુસહ ઉદાસ આંખો
છૂટવાને ફડફડતી પાંખો
મ્હાણ પકડતી હાથ અજાણ્યા
આત્મજ્ઞાન શ્રધ્ધાને જાણ્યા
સપ્તપદીના સાતવર્ષમાં
બન્યા હતાં જે સાવ અજાણ્યા
મડાગાંઠ જે પડી ગયેલી
ખુલી તોય ગૂંચવાઇ પડેલી
ખેંચતાણ ને જોરા જોરી
વચમાં બાળક પરવશ દોરી
સુલજાવીને વિકટ વૃત્તને
લઈને ચાલી બાળપૂત્રને
જાગ્રત છે એ આજ પછીથી
નહિ આચરવું જૂઠ મતિથી
અંતર અગ્નિ હૂંફ આશમાં
ઉજ્વલ ભાવિ નવા સાથમાં
આસપતંગની સૈર સપટમાં
સ્થીર ચરણ ને દોર હાથમાં
———-
બાળક લઈને જતા રહેલા ક્રુર પતિ પાસેથી, નવા અમેરિકન પતિની મદદથી કુનેહપૂર્વક, કાયદાસાથે ભારતથી બાળકને પાછો લઈ આવતી માતા.
